Als kind al tekende en maakte ik mooie dingen. En tijdens mijn studie Industrieel Ontwerpen aan de TU Delft vond ik de werkplaats het mooiste wat er was. Ik was daar dan ook vaak tot in de late uren te vinden. Iets maken én de dynamiek van een werkplaats vond ik fantastisch. De machines, de geur van de werkplaats, de materialen en natuurlijk de koffiepauze met de (vaak slechte) grappen.

Tijdens mijn eerste baan werkte ik als werkvoorbereider bij Stork, een heel mooi bedrijf. Naast mijn rol als werkvoorbereider was ik onderdeel van een softwareontwikkelteam en stroomde ik in in een Management Development programma. Dat deed ik met enige twijfel. Ik had het in een overal in de bouwkeet of fabriek meer naar mijn zin dan op kantoor. Maar ja, lasser worden met een TU diploma op zak, lijkt niet echt een logische keuze. Ik besloot na een jaar of vier de keuze voor de IT te maken.

Ik heb verschillende rollen in de IT vervuld. Op zich was de feedback die ik op mijn werk kreeg prima, maar het lukte me vaak niet om er zelf voldoening uit te halen. In een management rol werk je vaak aan langlopende trajecten, waar het tastbare resultaat lang op zich laat wachten. Daar bovenop waren de hoeveelheid meetings in een kantooromgeving niets voor mij.

De afgelopen jaren ging het een en ander steeds meer knagen. Ik ging van baan naar baan. Het wisselen van omgeving/bedrijf gaf even verlichting, maar na een halfjaar kwam dat knagende gevoel weer terug: de wens om iets tastbaars te gaan maken. Als je het niet naar je zin hebt kost dat energie. Bij zo’n switch komt nogal wat kijken. Er over dromen is makkelijk, maar het echt doen is toch andere koek.

#verderintechniek #omscholen #techniek #cnc #verspanen #frezen